خدایا اگر مرا دوست داری باران بفرست
این داستان را ثابت بنانى تعریف کرده و می‌گوید: من به همراه عدّهاى از مومنان بصره همچون ایوب سجستانى، صالح مرى، عتبه غلام، حبیب فارسى و مالک بن دینار به حج مشرف شده بودم. چون به مکّه رسیدیم متوجّهکمبود آب شدیم. کمبود بارندگى موجب تشنگى بیش از حد مردم شده بود.
مکیان و زائران خانه حق، به ما التماس کرده و مىخواستند که آبشان دهیم. آنگاه ما به کعبه رفتیم و طواف کردیم و با خضوع و زارى در کنارخانه کعبه به دعا پرداختیم امّا دعاهایمان اجابت نشد. ما در همین حال وهوا بودیم که ناگهان جوانى که حزن و اندوه از چهرهاش مىبارید، نمایانشد. چند بار به گرد کعبه طواف کرد و آنگاه به سوى ما آمد و گفت:
اى مالک بن دینار و اى ثابت بنانى و اى ایوب سجستانى و اى صالحمرى واى عتبه غلام و اى حبیب فارسى و اى سعد و اى عمر و اى صالحاعمى و اى رابعه و اى سعدانه و اى جعفر بن سلیمان!
ما گفتیم: بفرمایید اى جوان. پرسید: آیا در میان شما یکى نیست کهخداوند او را دوست بدارد؟ گفتیم: اى جوان بر ما دعا کردن است و بر او اجابت گفتن. گفت: از کعبه دور شوید که اگر در میان شما یک تن بود کهخدا او را دوست مىداشت دعایش را پاسخ مىگفت.
سپس خود به کعبه در آمد و به سجده بیفتاد. مىشنیدم که در سجدهاش مىگفت: سرورم تو را بهمحبّتت به من سوگند، مکّیان را از باران سیراب کن.
ثابت گوید: هنوز سخنش تمام نشده بود که باران همچون دهانههاىمشک باریدن گرفت. پرسیدم: اى جوان! از کجا دانستى که خداوند تو را دوست دارد؟!
فرمود: اگر او مرا دوست نمىداشت به زیارت خودش فرا نمىخواند. پس چون مرا به دیدار خویش نایل گردانید دانستم که دوستم دارد. بنابراین او را به محبّتش به من سوگند دادم و او هم دعایم را اجابت فرمود. سپس از ما دور شد و این ابیات را خواند:
مَنْ عَرَفَ الرَّبَّ فَلَمْ یُغْنِهِ مَعْرِفَةُ الرَّبِّ فَذاکَ الشَّقى
هر که پروردگار را شناخت و شناخت خداوند او را بى نیاز نساخت، تیره روز و بدبخت است.
ما ضرّ فِى الطَّاعَةِ ما نالَهُ فی طاعَةِ اللَّهِ وَماذا لَقى
آنچه او در راه طاعت خداى انجام داده و آنچه در این راه دیده است؛ بر طاعت وىچه زیانى رساند؟
ما یَصْنَعُ الْعَبْدُ بِغَیْرِ التُّقْى وَالْعِزُّ کُلَّ الْعِزِّ لِلْمُتَّقى
بنده جز تقوا چیزى فراهم نسازد چرا که عزت همه از آن پرهیز کار است.
پس گفتم: اى مکیّان این جوان که بود؟ گفتند: على بن الحسین بن علىبنابىطالبعلیهم السلام.
